مدح و ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام
امشب دوباره نور ولا جلوه می‌کند بـار دگـر رسـول خـدا جلوه می‌کند سرچـشمۀ زلال ولایت که سر زَنَد جـام طـهـورِ آب بـقـا جـلـوه می‌کند در خـانـۀ حـسین به امـرِ خـدای او نور تمامِ ارض و سما جلوه می‌کند یک شِمّه از جـمال و جلال پیمبری در آسمان چو شمس و ضحی جلوه می‌کند این مَه اگر نقاب بگیرد ز روی خود وجـه کـمـال آل عـبـا جـلـوه می‌کند آمـد گـره گـشای جـمـیـع پـیـمـبـران حـالا تـمـام معـجـزه‌ها جلوه می‌کند یوسف کجاست تا شود از این جمال مست یوسف ترین جمالِ خدا جلوه می‌کند عیسی کجاست تا نفسی زنده تر شود احـیاگـر نـفـوسِ هُـدی جلوه می‌کند تا خُلق و خوی و منطقِ احمد شود مسیر شه زادۀ حـسین به ما جـلـوه می‌کند باید عـقـیـقـه داد بـرایش تمام عـمر ذبح عـظیم کرب و بلا جلوه می‌کند ترسم دهد بهانه به چشمانِ شور و شوم روزی که بی‌نقاب دو جا جلوه می‌کند یک روز درب خانۀ مادر به رهگذر روزی دگر به دشت بلا جلوه می‌کند با صد هزار جلوه برون آید از حرم با صد هـزار جلوه نما جلوه می‌کند از قلب خیمه می‌زند آتشفشان برون تا قـلـب آن سپـاهِ جـفـا جلوه می‌کند می‌رزمَد از یسار و یمین بر سپاه خصم وای از کجایْ تا به کجا جلوه می‌کند وقتی نقاب می‌زند از چهره‌اش کنار انگار مصطفی ز خـفا جلوه می‌کند چشمش کنند لشگری از چشم شورها آخـر به زیـر تـیـغِ بـلا جلوه می‌کند وقتی فـتاد هِـیمَـنه‌اَش در محـاصره دیدند از زمین و فـضا جلوه می‌کند دیـدنـد مثـل فـاطـمـه فـریـاد می‌زند مثـل عـلـی بدون خـطا جلوه می‌کند شمشیر می‌زند همه سو یا علی کنان مانـند رزم شـیـر خـدا جـلوه می‌کند یک مـاه پاره بود و تمام سپاه خصم گـفـتـند او هـنـوز چـرا جلوه می‌کند دُورَش زدند نیزه به پهلوی او زدند دیـدنـد بـاز هم به خـدا جلوه می‌کند نـاگـه صدای یـا ابـتـایـش بـلـنـد شد حالا دوباره خون خـدا جلوه می‌کند گاهی صدای یا ولدی می‌رسد به گوش گـاهـی نوای عـمّـه بیا جلـوه می‌کند حالا عـلی کـنار پیـمبر رسیده است دارد برای اهـل سـما جلـوه می‌کـند روز شـفـاعـت از همۀ کـربـلائـیان او با سپـاهی از شهـدا جلـوه می‌کند فرق علی دوباره خدایا شکاف خورد انگار باز فاطمه ضربِ غلاف خورد شمشیرِ او شکست و نگاهش به خیمه شد در یک زمان تنش به زمین قطعه قطعه شد افـتاد زیر نیـزه و شمـشیر پیکـرش شد پاره پاره پیکرش از پای تا سرش |